Dogonić Sobottową i Urbasia!

Małopolska lekkoatletyka przekroczyła 95 lat swej oficjalnej działalności. Były na tej drodze lata chwały, jak i momenty trudne. Jaka jest kondycja „królowej sportu” dzisiaj? W kilku odcinkach przedstawimy aktualną sytuację, wspierając się opiniami ekspertów, naszych szkoleniowców. Zajmiemy się blokami konkurencji, na początek blok biegów sprinterskich z 400 metrami, także płotkarskich, kobiet i mężczyzn.

W tych konkurencjach Kraków nieraz dominował na polskiej scenie lekkoatletycznej. Wspomnijmy choć czasy Barbary Sobottowej, trzykrotnej olimpijki i dwukrotnej złotej medalistki mistrzostw Europy (200 m i i sztafeta 4x100 m ), jej koleżanki Marii Kusion-Bibro, albo lata nie tak odległe kiedy na przełomie XX i XXI wieku ton walce sprinterów w Polsce nadawali krakowianie. Marcin Urbaś przeszedł do historii polskiego sportu, przekraczając granicę 20 sekund na 200 m, Marcin Nowak był medalistą w sztafecie mistrzostw Europy, po nich wygrywał setkę na MP Dariusz Kuć. Oni wszyscy zawiesili wysoko poprzeczkę dla następców. Obecnie pod Wawelem nie mamy takich sprinterów, czy sprinterek. Wyróżnia się jedynie na 400 m i 400 m przez płotki Aleksandra Gaworska, medalistka mistrzostw świata w sztafecie 4x400 m. Błysnął też płotkarski talent do niedawna juniorki Klaudii Siciarz, rekordzistki świata juniorek na 60 m ppł. w hali.

Na stadionie AWF w Krakowie Małopolski Związek Lekkiej Atletyki zorganizował zawody- Memoriał Trenerów - będący praktycznie otwarciem nowego sezonu na stadionach.

Zawody uczciły pamięć zmarłych, zasłużonych szkoleniowców „królowej sportu” w okręgu małopolskiego: Jana Puchera, Bogusława Swiby i Kazimierza Świerzowskiego. Padły dobre wyniki. Bieg na nietypowym dystansie 500 m wygrała medalistka ubiegłorocznych MŚ w Londynie, uznana przez „Dziennik Polski” sportowym odkryciem 2017 roku w Małopolsce Aleksandra Gaworska. Biegaczka AZS AWF uzyskała czas 1.08,65 , z którego bardzo zadowolony był jej trener Andrzej Giza, bo rezultat wykazał, że wytrwała praca treningowa owocuje. To najlepszy wynik w kraju w historii polskiej lekkoatletyki. Poprzedni najlepszy czas też należał do Gaworskiej, był prawie o sekundę gorszy. Zawodniczka pozytywnie podsumowała swój występ na tartanie w Krakowie. - Przepracowałam dużo czasu na obozach, byłam w Afryce, Hiszpanii, Zakopanem, Miałam trudny sezon halowy. Teraz, od maja, pora na pokazywanie się na bieżni. Z rezultatu się cieszę. Mam nadzieję, że praca na treningach przełoży się na dobre efekty na stadionach. Mój cel w tym roku to mistrzostwa Europy w Berlinie. Chciałabym biegać tam w reprezentacyjnej sztafecie 4x400 m oraz na 400 m przez płotki. Niebawem więc przystąpię do biegów płotkarskich. Oby tylko zdrowie dopisywało, na razie nie jest źle – podsumowała Aleksandra Gaworska. Druga w tym biegu była kolejna podopieczna trenera Andrzeja Gizy Mariola Karaś z rekordem życiowym 1.10,41 (AZS AWF Kraków).

Memoriały bieg pamięci trenera Jana Puchera na 1000 m wygrał Adam Czerwiński (Lider Siercza). Czas 2.21,44 jest jego rekordem życiowym. Były biegacz Wawelu bardzo się ucieszył z tego rezultatu. - Po kilku latach rozłąki z bieganiem na stadionach, postaram się wrócić do krajowej czołówki na średnich dystansach. Ten plan pogodzę to z moją pracą nauczyciela w szkole i trenowaniem młodzieży w Sierczy koło Wieliczki– stwierdził Czerwiński. W tym mityngu kolejne miejsca na 1000 m za Czerwińskim zajęli: Andrzej Kowalczyk 2.27,02 i Szymon Dobaj 2.27,79, obaj z Wawelu, podopieczni trenera Grzegorza Sobczyka. Na 1000 m kobiet zwyciężyła Katarzyna Chryczyk 2.49,69 (AZS AWF Kraków, trener Wacław Mirek).

Rozmowa z Aleksandrą Gaworską, wicemistrzynią halowych MŚ

- Serdeczne gratulacje za srebrny medal, zdobyty podczas halowych, lekkoatletycznych mistrzostw świata w Birmingham w sztafecie 4x400 metrów!

- Dziękuję bardzo. Podium stanowiło dla nas marzenie i cel. Amerykanki były poza zasięgiem, choć dystans Polek do nich się zmniejsza. Trener kadry Andrzej Matusiński motywował nas do walki. W finale byłyśmy trzecie, ale szybko okazało się, że druga na mecie sztafeta Jamajki została zdyskwalifikowana. Nam przypadło srebro, zarazem poprawiłyśmy rekord Polski w hali o ponad 2 sekundy.

- Po finale sztafet było sporo zamieszania z dyskwalifikacjami…

- Tak, bo ukarano też Brytyjki, ale niebawem cofnięto im karę. Jamajki zostały zdyskwalifikowane słusznie, bo za błąd w ustawieniu w strefie zmian. Z kolei protestowały Ukrainki, że Patrycja Wyciszkiewicz przeszkodziła w biegu ich zawodniczce, ale sędziowie tego nie uznali. Mówiono, że groźba kary wisi też nad sztafetą USA, bo jedna z Amerykanek miała przekroczyć linię toru, ale film tego nie potwierdził.

- Nie tak dawno Pani nie była pewna swych występów w hali w tym roku…

W Birmingham (Wielka Brytania) od czwartku do niedzieli trwać będą 17. halowe mistrzostwa świata w lekkoatletyce z udziałem 27-osobowej ekipy polskich lekkoatletów.

Jedyną osobą z Krakowa w polskiej reprezentacji jest 23-letnia biegaczka z AZS AWF Aleksandra Gaworska, aspiruje do sztafety 4x400 m. - Nie byłam pewna występów tej zimy – mówi podopieczna trenera Andrzeja Gizy. - Najpierw leczyłam kontuzję, przepadła mi część treningów. Teraz jestem zdrowa, w halowych mistrzostwach Polski w Toruniu byłam na 400 m czwarta, co zadecydowało o powołaniu mnie do reprezentacji. Do sztafety kandyduje u nas sześć biegaczek, o wyborze czwórki startujących zadecydują trenerzy już w Birmingham. Mam nadzieję zmieścić się w tym kwartecie. To byłby mój debiut w mistrzostwach świata w hali. W poprzednim sezonie zdobyłyśmy brąz na MŚ na stadionie, teraz po cichu taki cel też się pojawia, ale będzie trudno. Niemniej liczę na udany występ całej ekipy polskiej w Birmingham.

95 lat „królowej sportu” - 12

Dziesiątka asów nad asami

To już ostatni, 12. felietonowo-wspomnieniowy odcinek. Kończy się rok, który był jubileuszowym: 95-lecia oficjalnej działalności lekkoatletyki na ziemi krakowskiej. I właśnie na tych łamach miałem miłą okazję przypomnieć największe dokonania asów krakowskiej „królowej sportu” w minionym 95-leciu.
Ten jubileusz uczcił ostatnio Małopolski Związek Lekkiej Atletyki. Na uroczystym spotkaniu w ośrodku w Osieczanach zjawili się trenerzy, działacze, niektórzy zawodnicy z całego regionu. Prezes MZLA Grzegorz Sobczyk podsumował dokonania, omówił aktualną sytuację lekkoatletyki w Małopolsce. Z kolei zasłużonym szkoleniowcom i działaczom przekazał dyplomy honorowe. Dzieje małopolskiej „królowej sportu” w 95-leciu nakreślił wiceprezes związku Jakub Sowiński.
Mnie przypadła przyjemność prelekcji o największych gwiazdach l.a naszego regionu. Zadanie nie było łatwe, pod Wawelem trenowało i startowało kilkaset wybitnych postaci z bieżni, skoczni czy rzutni i o nich można byłoby mówić godzinami. Trzeba było dokonać selekcji. Wybrałem 10 asów 95-lecia, a tu poniżej ich przedstawiam. O każdym tylko parę słów, bo byli oni bohaterami poprzednich 11 odcinków. I jeszcze osobisty dopisek - całą dziesiątkę miałem okazję poznać i wielokrotnie rozmawiać. Zaczynam od miejsca 10.

10. Antoni Chrzanowski
To ukłon w stronę czasów najdawniejszych, gdy powstawała lekkoatletyka na ziemi krakowskiej. Starszy o rok od klubów Cracovii i Wisły, mieszkał koło Błoń. Lubił biegać, zapisał się do sekcji l.a. Wisły, trenował na deptaku przy Parku Jordana. Biegał na 200, 400, startował też we Lwowie, W-wie, zdobył mistrzostwo wojskowe kraju na 100 m. Na mej liście jest symbolem czasów pionierskich l.a w Krakowie, aż do końca XX wieku był żywym świadkiem historii.

Sprintem w nowy wiek

W wiek XXI małopolska lekkoatletyka weszła z wielką gwiazdą światowego formatu w swych szeregach – Robertem Korzeniowskim. Chodziarz krakowskiego Wawelu 4-krotnie został mistrzem olimpijskim, 3 razy mistrzem świata i 2 razy mistrzem Europy. Swoją karierę zakończył w 2004 roku.

W tym czasie mocną grupę lekkoatletów w małopolskim regionie stanowili biegacze, szczególnie sprinterzy z AZS AWF Kraków oraz Wawelu. W 1998 roku coraz głośniej było o młodym biegaczu z akademickiego klubu, 200-metrowcu Marcinie Urbasiu. Swe pierwsze sportowe kroki stawiał pod okiem trener Ewy Ślusarczyk w SKS Kusy, potem przeszedł do AZS AWF w ręce trenera Lecha Salamonowicza. Sprinter awansował do kadry narodowej i miał pełne szansę występu w mistrzostwach Europy w Budapeszcie. Niestety, kontuzja uniemożliwiła mu start, z trybun oglądał jak jego koledzy wywalczyli w stolicy Węgier w biegu sztafetowym 4x100 m brązowy medal. Za rok talent Urbasia eksplodował i usłyszała o nim cała sportowa Polska. Podczas mistrzostw świata w Sewilli uzyskał w półfinale na 200 m rewelacyjny czas 19,98 s. Jako pierwszy Polak i drugi białoskóry sprinter w historii pokonał na tym dystansie barierę 20 sekund. Ten rekord Polski trwa już 19 lat i nikt na razie w kraju nie zbliżył się do wyniku Urbasia. W finale w Sewilli krakowianin był 5.

Triumfy na bieżni i w hali

Oto kolejnych garść wspomnień z 95 lat działalności lekkoatletycznej w Małopolsce.

Celina Sokołowska była najlepszą polską zawodniczką w biegach długich na przełomie lat 70. i 80. Biegaczka krakowskiej Wisły wywalczyła aż 25 medali mistrzostw Polski juniorek i seniorek na stadionie, w hali i przełajach, wszystkie na dystansach 1500 m i 3000 m, w tym mistrzynią kraju zostawała 17-krotnie , 14 razy jako seniorka. Ustanawiała rekordy Polski na obu swych dystansach. W 1976 roku w marokańskim Rabacie wywalczyła srebrny medal w drużynowym czempionacie globu w biegu na przełaj.

Zaczynała karierę sportową w Budowlanych Kielce. Potem trafiła do sekcji l.a. Wisły Kraków, gdzie brylowała w biegach średnich Elżbieta Katolik. Obie zawodniczki uczyniły klub „Białej Gwiazdy” czołowym w biegach na arenie krajowej, udanie startowały za granicą. Z kolei wybitnym przedstawicielem Wisły wtedy w biegach był maratończyk, olimpijczyk z Moskwy Zbigniew Pierzynka.

Fundamenty pod gmach „królowej”

Bardzo blisko do jubileuszu stulecia oficjalnej działalności lekkoatletycznej w Małopolsce.

Dziś kolejna kartka z jej dziejów.

Czasy powojenne to stopniowe dźwiganie się do wyżyn sportu polskiego, w tym krakowskiego. Popularna była piłka nożna, ale osiągnięciami przewyższyły ją wtedy inne dyscypliny sportu jak lekkoatletyka. W barwach Wisły biegał Stefan Widerski, powojenny mistrz Polski w biegach na 1500 m oraz w hali na 800 m. Jako młody chłopak mieszkał przy Kazimiera Wielkiego, a często zachodził na Rynek do matki, która pracowała w księgarni. Tam spotkał piłkarza Wisły Stefana Szumilasa, który chłopcu podarował bilet na mecz. To związało Widerskiego z klubem „Białej Gwiazdy”, ale niebawem wojna przerwała sportową pasję. Widerski działał w AK. Dopiero po wojnie mógł zająć się sportem. Zaczynał od piłki, ze względu na wrodzoną szybkość ustawiano go na skrzydle. Niemniej młody piłkarz rozwinął skrzydła na innym polu…. Trener lekkoatletyki Wacław Sidorowicz postanowił zrobić z niego biegacza. Widerski trenował systematycznie, także zimą w hali przy ulicy Zwierzynieckiej i wysunął się na czoło średniodystansowców w okręgu krakowskim. Uzyskał najlepszy czas w Polsce na 1500 m. Za nim podążyli inni Małopolanie. Podczas mistrzostw Polski w 1948 roku w Poznaniu zwycięskie podium po finale 1500 m opanowała trójka biegaczy z Wisły. Pierwszy był Stefan Widerski, za nim Tadeusz Kwapień i Zbigniew Boczar. Widerski popisał się niezwykłym wyczynem podczas MP sztafet 3 x1000 m, odebrał pałeczkę, gdy rywale byli 50 metrów z przodu, ale po zaciętej pogoni wyprowadził klub na 2. miejsce. Miałem okazję poznać nestora krakowskich biegów średnich. Pan Stefan tak wspominał:

Igrzyska z pechem

Krakowska lekkoatletyka obchodzi 95-lecie. To kolejna kartka z jej dziejów.

Pod koniec lat 50. narodził się polski Wunderteam. Jednak nie tylko lekkoatleci stanowili o jego sile. Do czołówki międzynarodowej awansowały też kobiety. Poprzednio opisałem już rolę sprinterki AZS Kraków Barbara Sobottowej, mistrzyni Europy na 200 metrów oraz w sztafecie, w tworzeniu potęgi polskiej lekkoatletyki, dziś kolej na inne lekkoatletki z małopolskiego regionu.

Urszula Figwer była na przełomie lat 50. i 60. czołową oszczepniczką świata. Zawodniczka krakowskiego AZS została dwukrotnie olimpijką, w Melbourne w 1956 roku zajęła w finale 5. miejsce, 4 lata potem w Rzymie – 6. Zdobyła akademickie wicemistrzostwo świata w 1959 roku w Turynie, 3 razy została mistrzynią Polski. Stanowiła bardzo silny punkt reprezentacji Polski i wiele lat brylowała w swej konkurencji w kraju.

Byli podporą Wunderteamu

Oto trzeci odcinek z 95-letnich dziejów „królowej sportu” pod Wawelem. Czas po drugiej wojny światowej to żywiołowy rozwój sportu w Polsce, a lekkoatletyka wśród różnych dyscyplin sportowych wysuwała się na czoło. W latach 50. zbudowano w kraju silną drużynę narodową w biegach, skokach i rzutach.
W popularnych wtedy meczach międzypaństwowych biało-czerwoni lekkoatleci gromili rywali z obydwu państw niemieckich, Wielkiej Brytanii, Włoch, czy też Federacji Rosyjskiej. Dlatego nasz zespół trafnie ochrzczono Wunderteamem – cudownym zespołem. Tylko Amerykanie byli poza zasięgiem Polaków. W tych meczach każdy kraj wystawiał po dwóch zawodników w każdej konkurencji, zwycięzca każdej otrzymywał 5 pkt, drugi – 3, trzeci 2 i ostatni – 1. Do końcowego rezultatu meczu liczyła się suma punktów. Mecze trwały po dwa dni, w Polsce gromadziły dziesiątki tysięcy widzów, przeważnie na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie (100 tysięcy na spotkaniu Polska – USA!) oraz miliony przy radioodbiornikach (telewizja była jeszcze powijakach).

Kolejny sezon „królowej sportu” za nami. O dokonaniach polskich lekkoatletów było głośno, swą cegiełkę do sukcesów kadry seniorów podczas mistrzostw świata w Londynie, a także w trakcie innych imprez dołożyli także Małopolanie, jak biegaczka Aleksandra Gaworska, brązowa medalistka MŚ w sztafecie 4x400 m, czy kulomiot Michał Haratyk (oboje AZS AWF Kraków), 5. w MŚ.

Na zapleczu kadry seniorów także było ciekawie. Małopolscy młodzi lekkoatleci też mieli czym się cieszyć w mijającym roku. Złote medale w młodzieżowych mistrzostwach Europy do lat 23 w Bydgoszczy wywalczyły w sztafecie 4x400 m zdobyły Aleksandra Gaworska oraz Mariola Karaś (obie AZS AWF Kraków), szkolone przez Andrzeja Gizę. Monika Nowak (AZS AWF Kraków) w dysku znalazła się w finale tychże MME; trenowała u Kazimierza Rusina, obecnie pod okiem Dominiki Tomczak.

Dwa medale przywiozły krakowianki z mistrzostw Europy juniorów do lat 19 w Grossetto. Klaudia Siciarz (AZS AWF Kraków) wywalczyła brąz w biegu na 100 m przez płotki, trenuje ją Ewa Ślusarczyk, także brąz stał się udziałem kulomiotki Anny Niedbały (Wawel Kraków), szkolącej się u Jana Michniaka. 4. miejsce zajęła w tym włoskim mieście sztafeta Polski 4x400 m, wśród której biegła Katarzyna Martyna (Wawel Kraków), trenująca pod kierunkiem Mariusza Pasia. 6. miejsce w skoku w dal zajął Mateusz Różański (AZS PWSZ Tarnów), jego trener to Jarosław Wałaszek.

Ponadto zimą w hali Siciarz ustanowiła w biegach na 60 m przez płotki rekordy juniorek i świata.

W Bydgoszczy zakończyły się lekkoatletyczne mistrzostwa Polski, które zarazem były okazją do zdobycia minimów PZLA do igrzysk w Rio i ME w Amsterdamie.

Burze i gradobicia nie przeszkodziły Pawłowi Fajdkowi (Agros Zamość) w osiągnięciu znakomitego wyniku 81,87 w rzucie młotem. Lider tegorocznej światowej tabeli ustanowił rekord mistrzostw Polski. - Rzucałem w takim rytmie jak zmienna pogoda – stwierdził polski mistrz świata. – Niektóre próby były dalekie, inne nieudane. Jestem jednak zadowolony, bo umocniłem się na czele światowej listy. Na razie myślę o mistrzostwach Europy w Amsterdamie, bo są za dwa tygodnie, a igrzyska dopiero w sierpniu. Chcę w Holandii być w formie...

Trzech medalistów mistrzostw Europy i Świata w lekkiej atletyce spotkało się z młodzieżą nowohuckich szkół, by przybliżyć jej tajniki sportu.

Spotkanie zorganizował Małopolski Związek Lekkiej Atletyki przy współudziale Gimnazjum im. Bogdana Jańskiego na osiedlu Niepodległości, znane z wielu sportowych inicjatyw. Uczniowie i uczennice mogą poza nauką rozwijać swe sportowe pasje. Spotkanie nosiło hasło: „Nie bój się sięgać gwiazd!” współuczestnikami byli: Urząd Krakowa, Miejskie Centrum Profilaktyki Uzależnień, MOS Kraków-Wschód oraz MZLA, których przedstawiciele pojawili się w nowohuckim gimnazjum.

Zaproszonymi asami „królowej sportu” byli: Marcin Urbaś (AZS AWF Kraków), już po zakończeniu kariery, olimpijczyk, halowy mistrz Europy na 200 m, Grzegorz Sudoł (AZS AWF Kraków), wciąż startujący chodziarz, medalista MŚ i ME, marzący teraz o wyjeździe na swe czwarte igrzyska olimpijskie oraz trener chodu Ilja Markow, były wicemistrz olimpijski i mistrz świata w barwach Rosji w marszu na 20 km, od lat szkoleniowiec w Małopolsce, prezes stowarzyszenia Niepołomice Biegają. Zaproszone zostały też dwie utalentowane lekkoatletki, stojące u progu kariery: skoczkini wzwyż, młodzieżowa mistrzyni Polski z ub. roku Justyna Konior (AZS AWF Kraków) oraz kulomiotka, medalista OOM Anna Niedbała (Wawel Kraków).

Rozmowa z GRZEGORZEM SUDOŁEM

Grzegorz Sudoł z prywatnego archiwum zdjęć

- Pokonanie ostatnio na mityngu halowym w Bratysławie dwóch mistrzów świata w chodzie sportowym to zapewne dobry prognostyk na zbliżający się sezon olimpijski… 

- Pierwszy raz w tym roku wystartowałem w zawodach, na sprinterskim – a specjalizuję się w marszowych „maratonach” - dystansie 5 km. Na mecie byłem drugi za Brytyjczykiem Tomem Bosworthem, natomiast za mną przybyli dwa ostatni mistrzowie świata na 50 km: Słowak Matej Toth (2015 r. Pekin) oraz Irlandczyk Robert Heffernan (2013 r. Moskwa). Dystans dla nas był nietypowy, hala, trudno wyciągać dalekosiężne wnioski, niemniej satysfakcja jest, jak i motywacja do dalszej pracy. Chcę w sierpniu pojechać na igrzyska do Rio de Janeiro i pomaszerować tam na 50 km.

Na ostatnich igrzyskach w Londynie z Krakowa startowało 4 lekkoatletów, wszyscy z AZS AWF: Agnieszka Szwarnóg (chód na 20 km), Matylda Szlęzak (3000 m z prz.), Grzegorz Sudoł (chód na 20 km) i Rafał Sikora (chód na 50 km), wszyscy bez większych sukcesów. W Pekinie reprezentowało Małopolskę 7 osób. Ilu ma szanse do Rio?

Przede wszystkim 38-letni Grzegorz Sudoł, który chce w dawnej stolicy Brazylii maszerować na 50 km, czyli na swym koronnym dystansie, a nie jak 4 lata temu na 20 km. – W chodziarskim „maratonie” czuję się lepiej niż w krótszym chodzie – twierdzi zawodnik. Aby wystartować w Rio, musi na mistrzostwach Polski w marcu, w słowackich Dudincach, osiągnąć limit PZLA 3.50 godz na 50 km. - Dam radę, mój rekord życiowy wynosi 3.41.20 – uważa Sudoł. W przypadku gdyby więcej zawodników uzyskało limit PZLA, zadecyduje ranking na podstawie startów od 22.08.2015 po 10 maja. Na razie występów chodziarze mają mało. Jak najlepszy czas w Dudincach będzie mocno przybliżał do Rio. W rezerwie zostanie Sudołowi występ 7 maja w drużynowych MŚ w Rzymie. Wydaje się, że największą przeszkodą dla chodziarza, by po raz czwarty zostać olimpijczykiem, może być… pech. Raz złamał żebro przed zawodami, kilka razy nagle zachorował na żołądek itd. – Mam nadzieję, limit pecha już się wyczerpał – mówi zawodnik.

Rozmowa z PIOTREM GALONEM, trenerem kulomiota Michała Haratyka

- Gratuluję świetnych wyników podopiecznego! W tym sezonie halowym Michał Haratyk pchnął kulą aż 21,35 m, poprawił rekord życiowy o ponad metr, przez pewien czas był liderem światowej listy kulomiotów, aktualnie jest trzeci za Amerykanami. Zaskoczyło to Pana? 

- Nie, bowiem Michała dobrze znam, obserwuję na treningach. Pracował solidne i w trakcie treningowych prób kula szybowała coraz dalej. A ponieważ jest typem zawodnika, który na zawodach uzyskuje na ogół lepsze wyniki niż podczas treningów, wierzyłem, że w tym roku granica 21 metrów pęknie. Tak się stało i to niezmiernie cieszy.

- Wyniki ponad 21 m, wygrywanie z czołówką krajową z Tomaszem Majewski na czele przyniosły Michałowi Haratykowi miano rewelacji sezonu halowego. Niemniej w halowych mistrzostwa Polski w Toruniu był dopiero czwarty…

Na stadionie AWF w Krakowie odbył się mityng otwarcia sezonu lekkoatletycznego, w ramach którego rozegrano biegi memoriałowe pamięci zasłużonych trenerów.

19 zawodników zgromadził dystans 1000 m seniorów imienia trenera Jana Puchera. Po znakomitym finiszu zwyciężył reprezentant Wawelu Adam Czerwiński w czasie 2.24,26. Drugi był Grzegorz Kunc (AZS AWF Kraków), a trzeci Patryk Marmon (Budowlani Nowy Sącz).

- Jan Pucher był moim kolegą z bieżni i pracy trenerskiej - wspomina dwukrotny olimpijczyk i mistrz Polski w biegach długich Edward Stawiarz. – Startował w barwach klubów śląskich, potem Wawelu. Został szkoleniowcem w tym klubie, także w Wiśle. Nawet gdy przeszedł na emeryturę, każdy czas poświęcał trenującym lekkoatletom. Nazywano go łowcą talentów. Podczas wojny jako dziecko z rodziną wywieziony został na Syberię. Tam jego starsza siostra wykazała się wielką przytomnością umysłu, podając że brat ma 2 lata mniej niż w rzeczywistości. Dzięki temu jako młodociany został po wojnie szybko zwolniony, a w kraju oczywiście wrócił do prawdziwych danych…

Rozmowa z GRZEGORZEM SOBCZYKIEM, prezesem Małopolskiego Związku Lekkiej Atletyki

- Przed jakimi najważniejszymi imprezami stoją w tym sezonie lekkoatleci?

- Na czoło wysuwają się oczywiście igrzyska olimpijskie które rozegrane zostaną 5-21 sierpnia w Rio de Janeiro. Wcześniej, bo 6-10 lipca odbędą się w Amsterdamie lekkoatletyczne mistrzostwa Europy. Ważną próbą, by móc ubiegać się na te dwie imprezy, będą 24-26 czerwca mistrzostwa Polski w Bydgoszczy. Ponadto w kraju szereg imprez, w tym mistrzostwa świata juniorów w Bydgoszczy 19-24 lipca. W Krakowie 12 czerwca organizujemy Memoriał Gwiazd Małopolskiej Lekkiej Atletyki: Barbary Sobotty, Elżbiety Katolik i Anny Dejner. Poza cyklicznymi imprezami dla wszystkich kategorii wiekowych będziemy czynili starania, aby stadion WKS Wawel był gospodarzem finału lekkoatletycznej ekstraklasy.

- Kto z Małopolski będzie się ubiegał o udział w igrzyskach czy w mistrzostwach kontynentu?

10 medali wywalczyła ekipa z Małopolski w rozegranych w hali w Spale mistrzostwach Polski juniorów (do lat 19) i juniorów młodszych (do lat 17).

Katarzyna Martyna Niespodziankę w kategorii juniorskiej sprawiła Anna Niedbała (Wawel), która pchając kulę na odległość 15,08 poprawiła rekord życiowy i pokonała doświadczoną już na arenie międzynarodowej, czwartą zawodniczkę MŚ kadetów w Cali (Kolumbia) Maję Ślepowrońską 14,95. 18-letnia podopieczna trenera Jana Michniaka wysunęła się na czoło w czwartej kolejce. W tej konkurencji ćwiczy od 2 lat, pcha stylem klasycznym kulą 4-kg (dla juniorek i seniorek waga sprzętu jest taka sama). Zawodniczka ma dobre warunki fizyczne, mierzy powyżej 1,80 m wzrostu, jest pełna zapału, a sport dzieli z nauką w LO nr 12 w Krakowie. Ostatnio światowymi wynikami w kuli wśród seniorów popisał się Michał Haratyk z krakowskiego AZS AWF, może Anka pójdzie niebawem w te ślady wśród kobiet?!

Rozmowa z kulomiotem Michałem Haratykiem

- Sezon lekkoatletyczny zbliża się ku końcowi, ale Pan kulę nadal w ręku dzierży…

- Czas mam dość pracowity. Po mistrzostwach świata w Londynie uczestniczyłem już w sześciu mityngach. Jeżdżę po kraju i za granicą. Teraz w Bad Koestritz w Niemczech pchnąłem
21,27 m i zająłem 3. miejsce. Sporo tych startów, nawet nie ma kiedy trenować…

Trener Piotr Galon z wychowankiem Michałem Haratykiem - fotografia archiwalna z MPS Sopot 2014

- Ile jeszcze czeka występów w tym sezonie?

Rozmowa z Michałem Haratykiem, kulomiotem z AZS AWF Kraków

- Mistrzostwo Polski seniorów w pchnięciu kulą wywalczył Pan pierwszy raz, a do tej pory był dwukrotnie wicemistrzem. Przed zawodami w Białymstoku pytałem trenera Piotra Galona, czy jedziecie tam po trzecie srebro, bo za faworyta uznaje się posiadacza najlepszego w tym sezonie wyniku w kraju (21,59) Konrada Bukowieckiego? Pana trener wyznał, że wierzy w złoto! Pan też wierzył?

- Oceniałem, że Konrad wygra, a mnie przypadnie znów srebrny medal. Jednak konkurs nie udał się memu koledze, pchał zbyt blisko jak na swoje możliwości, natomiast ja dwukrotnie biłem rekord życiowy. Po finale Konrad mi pogratulował. Walczymy ze sobą często, nieraz wygrywałem, oczywiście przegrywałem, ale dokładnej statystyki nie prowadzę.

- Wszystkie sześć prób na stadionie w Białymstoku udanych, w tym 4 wyniki powyżej 21 metrów i rekord życiowy 21,53. Przyszła idealna forma?

Rozmowa z lekkoatletką Klaudią Siciarz, medalistką ME

- Kiedy zimą ustanowiła Pani halowy rekord świata w biegu na 60 metrów przez płotki, w domu w nagrodę czekał tort. Jakie było święto, gdy teraz przywiozła Pani z mistrzostw Europy juniorów do lat 20 we włoskim Grosseto brązowy medal za bieg płotkarski na 100 metrów?

- Najważniejsza była radość rodziców. Wyjechali po mnie na dworzec i wszyscy bardzo się cieszyliśmy. Rodzice mnie wspierają, pomagają w uprawianiu sportu, zawsze mogę na nich liczyć. To był mój trzeci występ za granicą, byłam na mistrzostwach świata juniorów Cali (Kolumbia), gdzie zajęłam 8. miejsce. Medal w Grosseto to największe osiągnięcie w mej dotychczasowej karierze. Mam wiele trofeów, w tym roku w różnych mistrzostwach kraju zdobyłam pięć medali. Teraz ten z mistrzostw Europy zawisnął obok tamtych w gablocie w mym domu.

Na obiektach Wojskowego Klubu Sportowego Wawel doszło do spotkania asów, medalistów polskiej lekkoatletyki z młodzieżą w ramach cyklu „Nie bój się sięgać gwiazd”.

Patronat nad tymi cyklicznymi imprezami sprawuje Małopolski Związek Lekkiej Atletyki. W ich trakcie młodzi adepci „królowej sportu” mogą bezpośrednio spotkać się ze sławami lekkoatletyki, zapoznać się z ciekawymi wydarzeniami z ich startów, usłyszeć porady sportowe, a także odbyć trening pod okiem mistrzów.

Tym razem do hali Wawelu na spotkanie z uczennicami i uczniami okolicznych szkół, ale także  z innych dzielnic miasta (a towarzyszyli im nauczyciele i trenerzy) przybył z Warszawy wielokrotny mistrz olimpijski, świata i Europy w chodzie sportowym Robert Korzeniowski, reprezentując przez swoje najlepsze lata kariery WKS Wawel stał się gospodarzem wydarzenia. Pojawili się też medaliści wielu imprez: Katarzyna Broniatowska, Angelika Cichocka, Grzegorz Sudoł i Krystian Zalewski.

Nawiązując do hasła spotkania, Robert Korzeniowski mówił:

- Patrząc w niebo na gwiazdy, wydaje się niemożliwe, by do nich sięgnąć… A jednak. Jeśli bardzo chcemy i będzie wytrwale dążyć, czyli w sporcie pilnie trenować, każdy może stać się gwiazdą sportu. – Sławny olimpijczyk zachęcał do podjęcia treningów. Krystian Zalewski, wicemistrz Europy w biegu przeszkodowym wskazał, że każdy z młodych może być kiedyś na miejscu aktualnych mistrzów. Złota medalistka mistrzostw Europy na 1500 m Angelika Cichocka mówiła, że wszyscy mogą odnaleźć się w konkretnej dziedzinie, jedni jako uczeni, drudzy jako artyści, a kto ma szybkie i nogi i chęć do treningów jako gwiazdor na stadionie.

- Chcecie być gwiazdami sportu? – rzucił młodym słuchaczom pytanie Robert Korzeniowski. Odpowiedziało mu chóralne: - tak!

- Młodzież zasypała gości szczegółowymi pytaniami, o początki i przebieg kariery sportowej, jak o ich zainteresowania pozasportowe.

W trakcie spotkania Robert Korzeniowski oraz wiceprezes WKS Wawel Grzegorz Sobczyk (prezes MZLA) podpisali umowę o współpracy. Czterokrotny mistrz olimpijski powiedział: - Długo byłem zawodnikiem Wawelu i w tych barwach klubowych zdobyłem wszystkie moje najważniejsze medale. Teraz zaproponowałem stworzenie tutaj akademii lekkoatletycznej pod moim imieniem. Zapraszamy na obiekty  WKS  Wawel na treningi biegania czy skoków młodzież, nawet z rodzicami. Starsi też będą mogli podjąć zajęcia ruchowe. Młodzi zaś dostaną okazję rozpoczęcia kariery lekkoatlety. Nie stawiamy limitu wieku, każdy chętny od 6 do 106 lat może spróbować. Będę na nich czekać doświadczeni trenerzy jak byli medaliści MŚ i ME Grzegorz Sudoł czy Ilja Markow oraz inni doświadczeni szkoleniowcy. Podobną inicjatywę przedstawiłem w Warszawie, tam już chętni trenują, czas na Kraków. Cieszę się, że z zajęciami ruszymy w klubie moich sukcesów sportowych, z WKS Wawel porozumieliśmy w tej sprawie błyskawicznie. Akademia Lekkoatletyczna Roberta Korzeniowskiego RK Athletics-WKS Wawel zaprosi na stadion przy ulicy Podchorążych 3 od poniedziałku do piątku w godzinach popołudniowych!

Projekt ten jest kolejnym mocnym akcentem upowszechniającym lekką atletyką wśród krakowskich dzieci i młodzieży i uzupełni miejski program „Młodzieżowych spotkań z lekką atletyką” wypełniając wszystkie dni tygodnia.

Już dzisiaj zapraszamy wszystkich chętnych do aktywnego spędzania czasu.

Jan Otałęga

Rozmowa z Klaudią Siciarz i trenerką Ewą Ślusarczyk

To była magiczna zima 19-letniej lekkoatletki krakowskiego AZS AWF Kraków Klaudii Siciarz. W tym sezonie kolejno rozprawiała się z halowymi rekordami kraju, Europy i świata juniorek na 60 metrów przez płotki.

Wielu obserwatorów lekkoatletyki uważa, że młoda podopieczna trener Ewy Ślusarczyk jest obiecującym talentem biegów płotkarskich, niemniej zaskoczeni zostali tą wyjątkową serią. Zresztą sama zawodniczka tak samo; zwłaszcza, że halowe występy były pierwszymi po półrocznej przerwie z ubiegłego sezonu, kiedy leczyła kontuzję nogi.

- Nie nastawiałyśmy się, ani nie liczyłyśmy na bicie rekordów – wyznaje trener Ewa Ślusarczyk. - Mam zasadę: nigdy nie planuję, nie obiecuję rekordów czy medali moich podopiecznych. Chcę tylko, aby biegali jak najszybciej. Wtedy trofea, czy rekordy są miłym odzwierciedleniem naszej pracy. Z Klaudią pracowałyśmy systematycznie, ale ostrożnie, aby wróciła po kontuzji do pełni sił. Tej zimy stopniowo chciała biegać coraz więcej. Została mistrzynią Polski juniorek na 60 m przez płotki. Nawet zadebiutowała (formalnie juniorka) w mistrzostwach Polski seniorek, zdobywając na tym dystansie złoty medal.
Nie było więc wytyczonego planu poprawiania kolejnych rekordów. Plan startów wynikał z aktualnej dyspozycji zawodniczki i akceptacji jej szkoleniowca.

- Najpierw Klaudia ustanowiła rekord krajowy i to ją bardzo satysfakcjonowało, bo kontuzja nie zostawiła śladu – wspomina pani trener. - Następnie w Toruniu przed mistrzostwami kraju juniorek Klaudia najpierw wybrała się zwiedzać gród Kopernika, przy okazji najadła się toruńskich pierników, nikt z nas nie wspominał o kolejnym rekordzie. A jednak po tej uczcie padł w hali rekord kontynentu. Dowiedziałyśmy się o tym już w hotelu, ściągano Klaudię na badanie antydopingowe, pognała z mokrymi włosami… Z kolei na mistrzostwa Polski seniorek, znów do Torunia, jechałyśmy aż 8 godzin w korkach. Żadna z nas nie zastanawiała się, jaki jest aktualny rekord świata juniorek. Dopiero, gdy wygrała i ogłoszono wynik 8,00 sekundy, dowiedziałyśmy się, że to rekord…

- Tak, pierniki przed startem chyba mi pomogły – śmieje się Klaudia Siciarz. - Nie planowałam bicia rekordów, wiedziałam, że po pechowej kontuzji nogi w minionym sezonie mam wiele do odrobienia w treningach. Ćwiczyłam więc pilnie, a czując chęć do biegania, startowałam. Ale do pewnej granicy, mimo posiadania minimum PZLA do mistrzostw Europy seniorów w Belgradzie, z tego wyjazdu zrezygnowałam. Tak było rozsądnie, nie można się zbyt szybko eksploatować.
Kontuzja z ubiegłego roku wynikła nie bezpośrednio ze sportu, ale z przypadkowego pokręcenia nogi, miała naruszone więzadła w stawie skokowym. Należało stopniowo doprowadzić stopę do sprawności, ale zawodniczka inne elementy treningowe od razu wykonywała, jak wyrabianie siły, ćwiczenia w basenie. Trenerka nie dopuszczała jedynie do biegania, aż podopieczna wróci do pełnej sprawności.

- Klaudia jest pilna w treningach, ale nie unika przyjemności życia, jak trzeba bywa na studniówce, na innych spotkaniach, nie jest tak, że trenujemy za wszelką cenę – ocenia pani trener.
Siciarz wygrała już w biegach płotkarskich z wszystkimi rywalkami w kraju, zarówno juniorkami jak i seniorkami. Ostatnia do pokonania była starsza o 5 lat Karolina Kołeczek. Spotkały się w hali w Toruniu i juniorka z Krakowa wygrała. A nie jest prosto wygrywać ze starszymi, choćby z tego powodu, że napięty program startów juniorek i seniorek często wyklucza bezpośrednią walkę. W nadchodzącym sezonie letnim też tak będzie. W lipcu we włoskim Grosseto rozgrywane będą mistrzostwa Europy w lekkoatletyce do lat 20, a w tym samym terminie krajowe mistrzostwa Polski seniorów. I co tu wybrać?!

Rozmowa z JAKUBEM JELONKIEM

Zdjęcie: studio-no7 - portfolio Jakub Jelonek

- Z trojga krakowskich lekkoatletów, którzy uczestniczyli w igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, Pan uzyskał najlepszy wynik – 19. miejsce na 74 startujących w chodzie na 20 km…

- Jestem zadowolony. To był mój drugi olimpijski występ, w Pekinie w marszu na 20 km byłem 46. W Brazylii uzyskałem czas w granicach najlepszego swego wyniku w sezonie, a dużo innych chodziarzy nie zbliżyło się do swych najlepszych tegorocznych osiągnięć. Maszerowaliśmy w temperaturze 22-23 stopni, dobrze się zaadaptowałem do tamtejszych warunków klimatycznych. Przybyłem do Rio 6 dni przed startem, co było trafne. Maratończyk Yared Shegumo przyjechał zaledwie 3 dni przed biegiem i dużo za to zapłacił. Po powrocie do kraju jednak apetyt rośnie... Analizuję teraz swój występ, wyciągam wnioski co poprawić, by następnym razem być wyżej na mecie. Dalekosiężnym celem są igrzyska w Tokio.